Yeniden. Şiiri - Polat Sarıgül

seni topluyorum ağır, ağır
arkandan
sen bilmiyorsun bunu

bahçedeki asmanın üçüncü boğumdan budanacağını
anlattım ben sana
bir kökten üç sürgün çıktığını
üçüncünün de budanacağı

asma dalında asılı duran gölge
kendi üstüne çöküyor
bir süpernova gibi
her aksam
biz yataklarımıza yatarken
pasını alıyor veranda demirinin
bir tür bağımlılık bu
ben ile sen gibi
buduyoruz üçüncü dalımızı

çay getirme sırası sen de
iki şeker mi üç şeker mi
çıkarken merdivenleri
adımlarını sayıyorum
sigaramın külü uzuyor
sayarken gelişini
gidişlerini hiç saymadım
sadece gelişlerini
görmek için seni
sokağın sonuna doğru bakarım
sen yoksan eğer
arkadaki dağlara gider gözlerim
seni bana getiren masalın içinde
bir de rüzgar gülü varsa
ey keder, hüzün, sevinç
yeniden doğur beni
Yeniden...