Yeniden... Şiiri - Tarık Özdemir

Bak ufaklık
İnsan bir yaşlanınca ölmez
Çünkü ölüm yaştan anlamaz
Yaşarken de ölen çok bu dünya da
Kimi bizi öldürendir
kimini de biz öldürmüşüzdür
Yani her insan yüreğin de vardır elbet
Bir fâili meçhul cinayet
Anlıyor musun beni küçüğüm
Çok katili var bu yaşların
Ömür anılar yolun da hep bir dakika
Gerçi kimin umurundaki..
Bak ufaklık
bu gece dolmuş yıldızlar gökyüzüne
Umut,sevinç,mutluluk..
Bak herkes gelmiş
Bir tek yanlızlık hariç
Gelemez tabi ki
Geçen onu da ben öldürdüm
Nasıl mı ?
Yeniden severek tabi ki
Tam her şey bitmiş derken
İste şu yıldızlar sisler ardından bir melek bahşetti bana
tutunca ellerimden
Kendimi çukurovada bir pamuk tarlasın da sandım
Sarılınca sımsıkı
Memleket oldu her yanım
Ve öpünce yanaklarımdan
annem sandım
Daha nasıl anlatayım
Kısacası hayat buldum
Topraktan ilkbahara merhaba diyen bir çiçek gibi
Dirildim yani ufaklık
Anlıyacağın;lafın özü ölenle ölünmez...