Yeniden Şiiri - Mehmet Çoban

Bazen yeniden doğmayı düşlerim
Belki daha iyi geçer diye günlerim

Yeniden doğsam ne değişir bilmem
Vatanım mı, anam mı, babam mı?
Yoksa tipim mi, boyun mu, adım mı?
Bir düş işte kendisinden olmayan
Kendi kendine kurulmuş saflığından

Sevgiler mi yaşacağım bir başka?
Yeni bir hayat mı kuracağım aşka?

Yıldızlar, güneş, aynı doğarken dünyada
Acılar, karışıklıklar varken dünyamızda

Ben yeniden doğarken kim doğacak başka?
Şaştım, herkesin ilk doğumu değil mi yoksa?

Alıp başımı gitmek var bazen düşüncelerden
İçimdeki karanlıklardan, aydınlığa gülüşlerden

Bir gün ölürsem, kabirsiz kalmak isterim
Bir varmış, bir yokmuş hayatta gülüşlerim
Anımsansın istemem, toprağa eker giderim

Ben yeniden doğuşu düşlerken sessizce
Hayata gülücükler doğar kalbimin içinde

23.09.2011 – İzmir