Bağıra çağıra nefretimi,
Güne devrilen karanlığın içinden,
yarı kapalı,Kentin tüm sokakları
Binaların üstünde cesetler
İnandığı ne ise onla yaşıyor
Yalnız mevsimler.
Bir yerinde annem geliyor aklıma
Kadere gülüp geçebiliyor,diye
Kimi yerde,serçe parmağı kadar..
Umutlar yeşertiyor,bölünen topraklarında,
Keyfe keder zulüm ederken kendine..
Bir tebessümle yenebiliyor yinede..
Haydi sür yeni ufuklara,kaptan
Hey,hey
Toprak gibi, annem tut elimden
Götür beni güneşte yaktıklarımdan,
Kayıt Tarihi : 2.9.2010 19:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ruşen Ali](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/02/yeniden-248.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!