Yüreğim mengeneyle sıkıştırılmış gibi,
ezik, pörsük, örselenmiş...
ve vicdanımın acımasız tortuları
Senin gözlerinde birikmiş
ışık ışık delmekte
Her bakışında
yüreğimi
alıp alıp çarpar yerden yere
Bir pişmanlık dalgası sarsar beni
utanırım senden, kendimden, insanlığımdan
Lakin aklım da der ki
yaptıkların babacandır
Ne yaptınsa baba hakkındandır
Bİr yanda içsel dünyam
Sevdalarım sürgün vermiş
Her filiz tufana uğramış
Kırık, dökük, viran, bakımsız
Ne zaman gün yüzü görür
Gözlerimde uyutup dinlendirdiğim
Ve sonra yüreğimde ağırladığım
sevda demin
katıksız kuru yavan
Tadını alır mı acep?
sonra sen
yeniden sevebilir misin?
Nasıf Acar
Kayıt Tarihi : 31.5.2020 08:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nasıf Acar](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/31/yeniden-237.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!