Bugün parktaydım
Ağaçlar sararmaya başlamış iyice
Yapraklarını döküyorlar, onlar da farkında mevsimin
Hiçbirine yabancı hissetmiyorum, aksine yakın.
Özellikle sabahları eski hissediyorum
Kendi dünyamdaki önemsizliğim ağır basıyor
Yaş almak başka eskimek başka
Ben daha çok eskimiş taraftayım, eskitilmiş.
Umudum yok değil, umut benim ibadetim
Günlerim de sayılı, diğer herkes gibi
Yine de korkmuyorum yarınlardan
Biraz daha yenilmekten korkmuyorum.
Yeniden sevebilirim her şeyi
Yaşamayı, insanları ve tanrıyı
Yeniden alışabilirim buraya
Henüz bir yere gittiğim yok.
Ben hayata varım, yeniden!
Kayıt Tarihi : 15.10.2020 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
15.10.20, 21 yaş, Balçova3.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!