Yeniden Şiiri - Nuri Cumhur Özkaya

Tek tecrübe ölüm
Ama kimse yaşamaz ölüm tecrübesiyle
Hayatın kalan kısmı sonsuzluk
Ardında kalan koskoca bir anlatı da olsa
Düştüğün diz
Koştuğun ayak
Gerdiğin göğüs
Seviştiğin vücut,
İnsan, ağaç, motor ve sigara kokan havadan nefes çekmiş
Nefes vermiş ciğerlerin, kalbin, kanın
Ölen beynin tecrübesizce.
Otur yahu, neden uyuyorsun
Ölmüş bir insan bile
Otuz yaşındayken otuz yıl önce ölmüş bir insan bile çok genç henüz
İhtiyar ölülerindir kayıplık genlerimizde
Seni unutmazlar,
Yaz, söyle, kaydet, bağır, yap, yık, kır…
Sen de tekrarlanacaksın
Merak etme belki ayaklarının serçe parmağı olmayacak torunlarının,
Ki ne bile senin yazdıklarını, yaptıklarını ama otur sen yine de, yatma
Ölüm girer uykuna
Yürüme, ölüm düşer peşine
Dur sadece, ne güzel tecrübesizliğin.