gerçeği aradım asırlardır ben
onu kimi zaman göklerde
kimi zaman hemen yanı başımda sanmıştım
bıkmadım, bıkmadım da
belkide tam ümidim,arayışım
bitti bitecek derken
seni buldum
sığındığım dört duvar arasında,
yıllar yılı beni hapseder hücremin tam ortasında
muzice olsa gerek dedim
güldüm,inanki güldüm kime inanacağımı bilmeden
bir tarafta sen
bir tarafta gölgem
ya ben
artık ortada ne gerçek kalmıştı
ne de ben
bir halisünasyondur gene dedim
zamanı alıp götüren
yok eden
beni benden eden
inan aç ve susuz kalmaya alışırdım
alışmıştım da
ama ilgiye,sevgisizliğe...
kelimeler bile anlamsızlığını yitirdi
benim durgun
bir o kadar da
yalnız,evet yalnız dünyamı anlatmaya
sonra sen doğdun dünyama birden
ölmeye yüz tutmuş duygularımı
ateşledin,alevlendirdin aniden
senin sesin
senin soluğundu bana tekrar yaşama hissi veren
çiçeklerim tekrar seninle yeşerdi
aşk’ı ve sevgiyi sende tattım
seninle doğdum ben yeniden...
Kayıt Tarihi : 5.3.2009 16:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!