Yeniden Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Yeniden sevmeye başladım seni.
Sevgiden değil,
Yıkılmamak için tutar gibi bir eli.
Yaramazlık yapan çocuğun
Üzerine titreyen bir çift gözü,
Bildiği gibi ardında.
Ya da
Kuluçkanın son günlerinde tavuğun
Yarım çökmesi,
Yarı uykuda yarı uyanık

Sevmeye başladım seni.
Yeni yeni.
Mutlu etme çalışmalarımda
Gülen gözlerinle beslediğinden beri.
İçimden duyarak sabahın serinliğini
Örtmeye çalışırken güzelliğini,
Uyuyormuş görünüp, tebessüm edişinde
Ve oğulcuklarımızın her sabır çatlatışında
Pes eden duruşuna kaptırdım kendimi.
Sevmeye başladım.
Hiçte zor olmadı.
Aynı rengin tonlarıyla boyar gibi
Eski bir evin duvarını.
Varını yoğunu yer kürenin,
Kendimizden çok
Yakınlarımızdan yaşamamız gibi.
Ve yarattıklarımızın
Boyunlarımıza kilitlenmeleriyle,
Duyduklarımızın bizim oluşuna.
Düşecek olsa yavrucuklarımız
Fırlamalarımız,
Yaşamın akışına şimşek.

Yeniden başladım sevmeye.
Öyle bırakıp da kendi haline,
Dinlenip dinlenip sarılmak gibi değil.
Gayri ihtiyari çekilmesi,
Gazdaki ayağın.
Zihin bölünmelerine boğulup
Eksik kalması işlevinden.
Sanki..
Yeterince önem vermemesi
Bir ayakkabı ustasının
Her gün elinden geçen ayakkabılarına.

Yeniden özendim sana.
Yeniden bendim sana.
Beraber yalınayak taradığımız yeryüzünde
Anladım.
Anladım, hangimizin diken görse ayacığı
İliklerimizde çekeceğiz ağırlığını.
Anladım her sorumluluk kaldırışımızda
Eşsizliğimizi duyacağız bir kez daha
Güvenli bakışlarımızın büyüsü dik kılacak
Yolların tüm çıkmazlığında.

Yeniden sevmeye başladım seni.
Şaşırma.
Ben zaten yeterince
Şaştım kendime..

Devrim Ser ÇİNDEMİR
15.08.2008 GÜMÜLDÜR/ÜRKMEZ