Yeniçeri Şiiri - Ümit Buget

Bu fakir,
Bir yeniçeri.
Memalükü Osmanlıda,
İslambul’da.
Sensizlikten dem vurdu diye
Fermanında,
Kazan kaldırdı padişahına.
Bir yeniçeri kapında
Ocağından caymış,
Her şeyi göze almış,
Bir yeniçeri.
‘Cenk’e giderken dahi
Bu kadar heyecan yoktu
Yüreğinde,
Ölecekti sekteyi kalpten,
Gördüğünde seni,
Gavur mahellesinde.
Şimdi bir söz beklediği,
Yeniçeri al, bu şehrimin anahtarı,
Yeniçeri, gir içeri.

Dönüşü yok yolunda,
Kul olamaz bir daha padişaha.
Ocağına dönemez istese de
Bu yüzden al içeri.
Bilesin ki;
Ya muaffak olur gayesinde,
Ya da ölür,
Kazan kaldıran yeniçeri.

Son Yeniçeri kitabının bıraktığı izin anısına.