Yenice'ye Özlem Şiiri - Özgür Yumuşak

Sene seksenin kara kışında geldim cihana
Dedemgilin evde küçük odanın kurna başında
Babam gurbette anam daha genç yaşında
Sen dünyaya geldin dediler..
Küçükken kaybettik Murat gardaşımızı,
O zaman öğrendik zalım kızamığı
Allah bize verdi cansağlığı,
İki gardaşın daha var dediler..
Bir evimiz varıdı dabanı daş üstü kerpiç,çatısız,
Yaşar giderdik üç gardaş kaygısız
Olmadı kimseye hiçbir zararımız,
Dayılarına, çekmiş dediler..
Babam kah gurbette kah mevsimlik çalışırdı,
Ekmeğini omuz zoruyla kazanırdı,
En korktuğu haramınan yalandı
Sonunda kadroya geçti dediler..
Anam kısa boylu kocaman bir devdi,
Tek derdi küçük havarlı bir evdi
Çepini alınca ele,cihanı yere sererdi
Anayın eşi yok dediler..
Aklımız erip dünyayı görünce
Eşi dostu hısım akrabayı birbirinden seçince
Sınıfıda pekiyiynen geçince
Bu, öğretmen olacak dediler..
Acının öz,Davullu,Kartal Çöğü’nü
Kurulurdu üzümler yetince derneği düğünü
Yerdik bir arada emmi uşaklarıynan üç öğünü
Gökgüler, böyle dediler..
Yıllar geçip iş okumaya gelince,
Aha ortaokul amma hocası yok deyince
Neylesin Halim ağa, başa gelen çekilince
Yolun Kırşehir’e gider dediler..
Geldik Kırşehir’e kaldı göğnümüz Yenice’de
Burnumuzda tüter oldu ebeynen dede
Ne zaman pişse bir yerde bir kömbe
Sabredin bayrama az kaldı dediler..