Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yılanı deliğinden çıkaran da dil, bir kelimeyle dünnyaları yıkan da. İnsan konuşurken çok düşünmeli. ' Laf ola bitire savaşı, laf ola kestirebaşı ' diye boşuna dememişler. Dargınlık ta çok üzücü bir olay. ' Diliyle insanları kıranları, ibadetleri temizleyemez ' Peygamberimizin (sav) sözü. Aynı dil barışmanıza da sebep olur inşallah. Affetmek büyüklerin ve iyi insanların intikamıdır.. Saygılar.
Birol Hepgüler.
Mutluluk balaonlarla gelmesin bir gün patlayabilirler.
Mutluluk çiçeklerle de gelmesin solabilirler; mutluluk bir tatlı söz ufacık bir kâğıda karalanmış bir şiir bir tebessüm bir bakışla gelsin biz onları korumasını bilriz ömür boyu.
Nice şiirlerde buluşmak üzre, neşeli şiirlerle dost gülüşlerle gönlünüz şenlensin diyorum. Baki selamlar gönülden tebriklerimle paylaşımlarınıza teşekkür ediyorum.
Antoloji ve internet ağırlığı sebebiyle sevdiğim sayfalara geç uğruyorum ne yazık ki...
Narin yüreklere dil yaresinin bıraktığı acı, hançer yaresinden derin olurmuş...kalemi güzel arkadaşıma mutluluk balonlarına tutunduğu bir yaşam diliyorum... tebrikler...sevgiler..selamlar.
Sivri Dil, rüzgarın dalları kırıp da, dalın affetmesine rağmen, bir kere kırılmış olduğu gerçeğinin aynası gibi... Duygularıma çok yakın bulduğum şiirinizi kutlarım Halenur Hanım... Sevgilerimle...
Yoğun bir yürek sızı olmuş söz, hüzünlü bir duyarlılkla dizelere yansıtılmış Halenur Hanım, kutlarım. mutluluklar sizinle olsun!(10on)
İmtihan içinde yaşadığımız bu dünyada emeklerin boşa gitmeyeceği, bir gün sevgininin yeşerip çiçekleneceği ürün vereceği ve karşılığnı bulacağı umudunu gönüllerin temennisine de ezgi duyuran şiirinizi tebrik eder,nice güzel mutlu ve huzurlu günler içinde nice yıllara kavşmanızı,başarılarınızın devamını dilerim.Sevgilerimle esen kalınız.Erdoğan Vural
Şiirin iletisi 'birilerini' yoğunluklu düşündürüyordur mutlaka.
Taraf olmaksızın okuyorum; ama Şair'den yana duruyorum.Çünkü şiir yalanı hiç sevmez.
Yüreğinize yük olan o ayrıntıyı bir tarafa bırakınız ve bu şiirden ayrık başka bir şiir için kaleminizi buluşturunuz kağıtla.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
olağanüstü güzel bir anlatım,
okuma zevki veren bir serbest şiirdi.
tebrikler, tam puan ve de saygılar sunuyorum...halilşakir
yüreğinize sağlık kutlarım muhabbetle
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta