Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güzel şiir,yüreğine emeğine sağlık,,tebrikler
KUTLUYORUM GÜZEL ŞİİRİNİZİ VE SİZİ...HAFTANIN ŞİİRİ SEÇİLMESİ İSABETLİ BİR KARAR OLMUŞ...ELİNİZE SAĞLIK....SELAMLAR VE SAYGILAR...
Şiiriniz, eklenen şiirler hepsi güzel..kurallara uygun konu anlatımı güzel ..hepinize saygılar sunuyorum perinur olgun
harika bir şiir okudum, kutluyorum kaleminizi, yüreğiniz daim olsun
katılan şairlere de selamlar
amin,,,kutlarımmm
Tebrik ediyorum kutluyorum efendim
Değerli Abim, iman abidesi duyarlı yürek MEHMET İHSAN USLU ; Bu güzel dua formatında ki şiirinizi kutluyor....yürekten AMİN diyorum. Haftanın Şairini seçen Değerli Üstadları Muhabbetle selamlıyor... Bu isabetli kararlarından dolayı ayrı ayrı tebrik ediyorum.....
Başarıların bize gurur veriyor...Devamını diliyorum....tam p.la+Listem
Sevgili Güldeste'ler :)
HAFTANIN ŞAiRi Mehmed İhsan Uslu ***KUTLUYORUZ***
Güldeste Şiir Grubu/nda seçici kurul tarafindan;
HAFTANIN ŞAiRi seçilen Mehmed İhsan Uslu beyefendigi
Can-ı yürekten TEBRiK ediyorum...
Başarılarının devamını ve hayatta MUTLULUKLAR diliyorum....
En güzel şiirlerinden biri ile bu güzel başarısını KUTLU/yorum...
Güldeste Şiir grubu kurucusu
Fatımâ Hümeyrâ Kavak
Seçici KURUL
İrfan YILMAZ
Melih BAKi
İbrahim YILMAZ
Burhanettin AKDAĞ
Hamit KÖRKEN
Seyit KILIÇ
Deryâ DENiZ
Necdet EREM
Mehmet NALBANT
Fethullah GÜMÜŞ
YAŞAR BAYAR
Mücella PAKDEMiR
Fatimâ Hümeyrâ KAVAK
**************************
☻ Yeni Yılda… ☻
*** Şehri Karakaya’ya ***
Ya Rab geldik dergahına
Bakma kulun günahına
Erdir hidayet râhına (1)
Rahmetinle yeni yılda..
Tamam eyle noksanımız
Afvet Ya Rab isyanımız
Yoldaş eyle imanımız
Rahmetinle yeni yılda..
Dursun akan göz yaşımız
Bahara dönsün kışımız
İniş olsun yokuşumuz
Rahmetinle yeni yılda..
Kötülükten sakınalım
Güzel ahlâk takınalım
Günahlardan yıkanalım
Rahmetinle yeni yılda..
Düşürme hiç dara Ya Rab!
Etme yüzü kara Ya Rab!
Helak düşmanlara Ya Rab!
Rahmetinle yeni yılda..
Mü'minleri koru Ya Rab!
Gösterme hiç zoru Ya Rab!
İndir kalbe nûru Ya Rab!
Rahmetinle yeni yılda..
Yahudiyi sevindirme
Mü’minleri yerindirme
Düşmanlara fırsat verme
Rahmetinle yeni yılda..
Hep mü’minler halkalansın
Bayrağımız dalgalansın
Âfâkımız aydınlansın (2)
Rahmetinle yeni yılda..
Filistin’de ki canları
Ya Rab koru sen onları!
Kahrediver düşmanları
Rahmetinle yeni yılda..
Akan kanı durdur Ya Rab!
Zaferlere erdir Ya Rab!
Küfrü küfre kırdır Ya Rab! (3)
Rahmetinle yeni yılda..
3 Ocak 2009
Antalya
Mehmed İhsan Uslu
Amin, inşallah!
' Küfrü küfre kırdır Ya Rab! '
Amin, Amin!
Biz o yolda olursak, olacak inşallah!
Güzel, akıcı ve sesi yüksek bir 8 'li hece.
Teşekkürler mehmed İhsan bey.
Zevâl; kaleminizden, mâlâyânî; kelâmınızdan, kibir ve vesvese; kalbinizden, vesvas; iç ve dış âleminizden ırak olsun inşallah..
Parçalandık sen birleştir
Gücümüzü sen gürleştir
Eski yerine yerleştir
Rahmetinle yeni yılda....Seyfeddin Karahocagil
Dualarına yürekten amin ddiyor Tebriklerimle selam sevgi ve saygılar sunuyorum
Seyfeddin karahocagil
Bu şiir ile ilgili 116 tane yorum bulunmakta