Bin dokuz yüz elli yedi'ye girdik, yine yalnız, garip, kimsesiz
Boynum bükük, kalbim mahsun ve sessiz
Gözümden yaş akmıyor, fakat, ruhum ağlıyor
Görünmez bir ateş içimi yakıyor, dağlıyor.
Bakıyorum herşeyden bihaber, Serpil'im uyuyor
Seyrederken onu, içim sonsuz bir zevk duyuyor
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta