Yeni Sayfa Şiiri - Ahmet Can Karataş

Düzenli çizgilerin atıldığı boş bir sayfa
Satırlarında kalemlerin beklediği
Her dizesinde farklı cümlesi olan
Kendini yalanlayan eski bir sayfa

Bir güz günü rüzgârın şiddetini hissettirdiği
Sonbahar günü çıplak kalan bir ağaç
Kuru, zarif ve ince saf bir ağaç
Saadetlerin en güzelini hissediyordu

Ve bu ağaç bir yaz günü damarları kopmuştu
Alınmıştı yaşadığı yerden
Toprağa doymadan, suya doymadan
Geri gelmeksizin gitmişti çok uzaklara

Doğada bir canlının hayatta kalabilmesi için
Diğer bir canlının katletmek zorunda kalması
Dokunduğum her sayfa yazdığım her kalem
Cinayeti açıklamıyor muydu?

İnsanların adını koyduğu sayfa
Ve benim avucumdaki yeni sayfam
Bir zamanlar soluyan bir melek değimliydi?
Sizce adalet bu muydu?