Yeni Sabahlara Uyanmak Şiiri - Şafak Erdem

Yine içimi acıtıyor yokluğun
Çok kötüyüm bu günlerde
Sana ihtiyacım var her zaman ki gibi ama sen yoksun
Hiçbir zaman olmadığın gibi
Ben senin sevgini ne kadar yücelttiysem
Sende benimkini o kadar küçülttün gözünde
Anlamadın beni bir an bile
Tahmin edemedin sevgimin büyüklüğünü
Sana olan arzumu
Seni seven sıradan biri gözüyle baktın bana ama
Orada yanıldın işte
Çok acı çektirdin bana
Hüzne boğdun beni gecelerde
Benliğimi aldın benden
Yaşasam da hiç fark etmiyor artık
Sensizlikle senliğin arasındayım
Ya beni buradan al ya da sonsuza kadar bırak
Çok yoruldum artık peşinde koşmaktan
Kendimden bile utanıyorum artık
Değer mi diyorum hep değer mi? ? ?
Hep kaçırıyorsun gözlerini benden
Soğuk davranıyorsun ama ben yanıyorum biliyor musun? ? ?
Senin sevginin ateşiyle yanıyorum
Ama gözyaşlarım yavaş yavaş söndürüyor bu ateşi
Okul çıkışında benimle vedalaşmak ne kadar basit senin için
Sadece sana aşık olan sıradan birine hoşça kal demek ne kadar basit
Ama ben seninle geçiremeyeceğim saniyeleri bile hesaplıyorum
Ama ben senden kaç saat ayrı kalacağımı düşünüyorum
Sensizliğinin acısını dindirmek için gülüşünü getiriyorum aklıma
Senle geçirdiğim dakikalarda sensizliğimdeki yalnızlığımın
Acısını çıkarmak istiyorum doyasıya
Seni bir saniye bile yaşamak kardır bana
Bendeki sensizlik arttıkça ben eriyorum
İçimde sevginden başka hiçbir şeye yer kalmadı
Her sabah uyandığımda soruyorum kendime
Yine seviyor muyum onu diye
Cevap hep aynı evet evet evet....
Eğer benden sıkıldıysan ve seni sevmememi istiyorsan
Yapabileceğim tek şey
Yeni sabahlara uyanmamak olur! ! !