Yeni Nesil Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ey! İslam adına, İslamı vuran hayasız avcı
Cübbeyi sarığı başına çal, bulandırdın inancı.
Bak din kardeşlerin, yaşatmak için yüce dini,
Alçaklara omuz verip, sinesine gömdüler kini.
Hala siz üç beş zavallı, kılıç sevdasıyla safta
Ülkeler dolusu akıncı, ellerinde kalem cihatta.
Hadis-i şeriflerle övülmüş, ordulardan farksız,
Dava aynı, niyetler aynı ama onlar silahsız.
Kılıçlar kalem, kalkanlar kitap, kan mürekkep,
Savaşı meydanlar değil, kaleleri de mektep
Neferleri, komutanları hepsi Alim-i müderris
Duyguları derin, kalplerinde heyecan ve his.
Hicretleri bir kaçış değildir, uykuları bir ibadet,
Görseniz “olamaz” dersiniz, böyle halis niyet.
Düşmanı dost bilip kucak açmak, tarih-i ceddin,
Fetih edilmeyen diyarları fetih, amaç hicretinin.
“Harp hiledir, hasmın silahıyla silahlan” denir ya.
Gemileri karadan değil, havadan indi deryaya.
Hedefleri İslamı yaymak, hepsi de bilincinde.
Kimi yamyamlar ülkesi Tanzanya, kimi Çin de.
Bir asırdır dünyanın beklediği, bu ilim ordusu
Yalnız ülkesi değil, ülkeleri bildiler kutsal yurdu.
Düşmanları ne Haçlı, ne Musevi, ne putperest
Tek düşmanları var cehalet, dostları herkes.
Anadan, yardan, vatandan ayrı yüreği hasret.
Yumruklarında değil, beyinlerinde o cesaret.
Devşirme değil, saflara katılan körpe neferler,
Ne klonlama, ne beyin yıkama, tek yürek erler.
“Yerden mi bitip, gökten mi yağıyorlar” desem?
Önlerinde engel mezar-ı müteharrikler, sersem
Engelse, canımızı al yarap, yarına çıkmayalım.
Görmek evla, göstermekse muradın, çıkalım
Yeni neslin mimarıdır bunlar, dünyaya ilanım
Bu ordunun ilk neferinin, ilk seferi bu miladım.
Ey Allah’ım! Cihan bu ilim ordusuna bin şahit
Ayaklarını taş alsalar gazi, can verseler şehit.
“İslam’ın son ordusu” bu ordu, Kâbe’siz hac
Yataydan dikeylere Burak’ sız yol, bu Miraç.
2006