Yeni mevsimler Şiiri - Arif Bıçakcı

Aşklar tomurcuklanmış, sevdanın baharında,
Tohumlar çiçek açmış, boynu bükük, bağrında.
Şarkılar hüzün söyler, ayrılıklar uğrunda,
Duygular duman olmuş, türküler seni söyler.

İçimizdeki aşklar Nemrud’a ateş oldu,
İbrahim’de aşk büyük, çiçek bahçesi oldu.
Ateş ateşi yakmaz, emirler en BÜYÜK’ten,
İbrahim’i yakmayan gönül bahçesi oldu.

Sevdalarda bir hal var; şelaleden aşk akmaz,
Aşklara set kurulmuş, gönüller aşka doymaz,
Herkesçe bilinsin ki; işleyen kalp pas tutmaz.
Kalbim seninle atar, gönlüm hep seni söyler.

Karın içinden çıkan kar çiçeği misali,
İmkansızı başaran şampiyonlar misali,
Yolunu kendi açan inatçı su misali,
Bendini açan aşklar, deryalara yol buldu.

Mevsimler değişti, artık yenileri var:
Güzün sevgilerimiz, kışın ayrılıklar var.
Baharda kavuşmalar, yazda sıkı aşklar var.
Sevgi, firak, vuslat, aşk; yeni mevsimler oldu.