Bırak da doya doya bakayım gözlerine,
Zaten ebediyen gideceksin veda etmeden;
Bari doya doya bakayım gözlerine...
Ama ne olursa olsun kopmayacaksın gönlümden.
Ben aşığım senin o sarhoş edici gülüşüne
Ruhum muhtaç senin keskin gözlerine
Ne yaparsam kendimi alamıyorum gözlerinden
Affet, sonunca yine düştüm keskin gözlerine
Suçluysam devam et bu dayanılmaz işkenceye
Fakat söyle lütfen, neydi suçum, söyle çekinme!
Sadece durmaksızın bakmak mıydı gözlerine?
Yoksa seni yılmadan sevmek miydi ölümüne?
Özür diliyorum, bakmaya yüzüm yok çehrene;
Ama çehren zorla çekiyor beni kendisine;
Nasıl bir iptila bu kurtulamıyorum elinden.
Gerçek acı hasret çekmektir yakınındakine...
Sana sessizce, hüzünle veda ediyorum,
Deli oluyorum son görüşlerimde gözlerini...
Nasıl olacak acaba, duyamamak sesini?
Ya da görmeyecek olmak gözlerini...
Kayıt Tarihi : 21.10.2022 00:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!