Ey İstanbul Şiiri - Nevzat İncedere

Ey İstanbul acılarına ağlıyor artık siluetleri nahoş
Aldırmıyor çaresiz alıştı araçların egzoz sancılarına
Karbon monoksit, kuşun, metal, bariyerli sokakları
Park alanı olmuş kaldırımlar geçilmiyor gündüzleri

Daha nice kederleri sancıları vardır aldırmıyor artık
Söyleyemez şair ey güzel İstanbul cihana bedelsin
Görseydi seni kahır ederdi kahır sana o sevdalı şair
Kapmış koyuvermiş kendini varoşların sarhoşluğuna

Gökdelenlerin yüksekliği minarelerine yeni bir nispet
Ne yeşili, yeşil ne doğası, doğa hepsi birbirine tezat
Rüyaları karışır otoban uğultusuna gündüzü, geceleri
Veda etmiş İstanbul çoktan veda masalsı rüyalarına