Bir sabah, rüzgârın taşıdığı sessiz bir umutla uyandım.
Perdelerin arasından süzülen ışık,
Sanki bana yeni bir yol fısıldıyordu:
“Bırak eski gölgeleri… gün yeniden başlıyor.”
Adımlarım ürkekti belki,
Ama yüreğimde hiç bilmediğim bir cesaret yeşeriyordu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta