Yeni Hayat Yolu'm Şiiri - Aycan Kaymakçı

Bir rüzgar vardı bedenimde esen
Yokluğunu her daim derinlerimde hissederken ben
Her sonbahar şehrine göçüyorum.
Ben neden hep sana geç kalıyorum.
Şimdilerde sensizlik kokan buğulu camlara yazıyorum adını
Senin beni hiçliklerinin yerine koyduğun anlarda
Silüetim siliniyor yavaşça…

Dün seni anlattım kendime…
Efkar demliyorum sensiz gecelerimde
Sen geceyi tutuyorsun, bense nöbetini
Gözlerime dolan gözyaşlarımı,
Yanaklarıma varmadan siliyorum bir çırpıyla…
Başımı yüreğine dayadığım günleri özleyip
Derin bir iç çekiyorum…

Ne unutmayı seçiyorum
Ne de hatırlamayı istiyorum
İçinde kavrulmayı istediğim yangınım oluyorsun
Yanıldığım oluyorsun
Mutluluğum oluyorsun
Şimdi ellerimde yüzün baktıkça yakıyor genzimi bir şeyler
Bir sızı var akmaktan tükendi yanıyor gözlerim
Canımın tek bir yerde attığını hissetsem
O anda kanasa oluk oluk sensizliğim yere yığılsam da
Sensizliğe değil çaresizliğime ağlasam hıçkıra hıçkıra
Rüzgar sensiz de sarar mı beni?

Seni yerlere savuruyorum zamanı bir iple geriyor
Ve gerilen ipleri zamansızca kopartıyorum
Aramızda artık sen’li ve ben’li bağlar yok
Biz ayrıldık demek istiyorum
Ama olmuyor bazen oluyor gibi gözükse de içimi acıtıyor bir şeyler…
Sorguya çekmek,sitem etmek ve sayfalarca dökülmek değil
İçlenerek, susmayarak, haykırmak değil!
Belki bir anlık, anlık olmayan duygularımla seni yaşatmak istiyorum
Varlıksız yada yokluksuz…
Yoksulluk çeken duygularımda seni yaşatmak istiyorum
Seni bırakıyorum tesellilerine…
Ve ağlayamıyorum
Biliyorum ki gecelerden sonra nihayetinde bir gün doğacak
Adın anıldığında sensizliğe alışmışlığımın bir tebessümüyle
Adını zikrederek doğacak günlerim…
Kavuşacak güneşli güzel günlerine yüreğim
Ve bende teselli arayacağım belki bir sigarada,belki bir gökyüzünde
Seni SENSİZ YAŞAYACAĞIM gözünün içine baka baka…

Yollarımız aynı ilerleyecek ama hiçbir zaman birleşmeyecek
Ve aynı yollarda kaybolacağız
Kalem bir süre sonra seni yazmaktan vazgeçecek
Seni bile hatırlamayacak,sensiz sızlayan acıyan kanayan uzuvlarım
SENSİZKEN rahatlayacak…
Ellerim boşluğunda kaybolurken, zaman kaydedilecek
Bir an sana ait olduğunu sandığım kalbimin,
kabuk değiştirirken vücudumun kabul etmediği
Bir parçam gibi atacağım yolumun sensizlikle bittiği uçurumdan…
Hürce ve göğe bakıp ardından bana indirilen ışıltılı denizlerimin
Sonsuzluk girdaplarında SONUMUZU yakalayacağım…

Umarsızca tekrardan karşılaşacağız bir akşam üstü,
Yüreğim yeniden çarpacak sessizce gözlerinde ama
Masumhane ve çekingen bakışlarımdan vazgeçip yüzünün tümünü görünce
Yeniden yeniliklere devam ettiğimi anlayacağım
Ve KARŞIMDAKİNİN SEN OLMADIĞINI DA! ! !
İşte o an gerçekten seni unuttuğumu hissederek
Yeni duygularımın boynuna sımsıkı sarılarak
Karşılaştığım yeni hayatla yoluma devam edeceğim(.)
16 HAZİRAN SALI saat: 3.32