Yeni Hayat Şiiri - Hatice Arı

Geliyorsun,
Bir şeyler fısıldıyorsun
Sonra düşünceler
İnceler, inceler
Öyle ince eler, sık dokur ki
Senin üstüne
Beklentilere yeni sorular ekler,
Sorular peşinden, sorunları sürükler
Sorunlar, kinim kadar keskin
Sevdam kadar büyükler.
Sorular, düşer dilimden tel tel;
Nerdeydin,
Bunca vakte değin? ’
Sensiz yavan ekmekti aşım.
Dağlar, ovalar, topraktı yoldaşım.
Sensiz, yetim bir çocuk gibi
Boynu büküktü başım
‘Zamanı geçmesini beklemek saçma’
Demiştin ya,
Beklerken alıştım
Yokluğuna,
Şimdi çıkıp gelmen neden?
Ben, geceler boyu beklerken
Sana ulaşmak için,
Kan ter içinde emeklerken
Bir çocuk gibi
Uzanıp tutamazken,
Sensiz de yaşanırmış elbet ki,
Sensiz büyüdüm ben,
Kara düşlerde, zifiri sevdalarda
Acılarda, boynu bükük karşılanan acılarda,
Ve seni düşündüğüm anlarda,
Yürüdüm,
Sen yoktun yanımda,
Aklına düştüm mü bir an?
Hasret kaldın mı sen de ‘Merhaba’ ya?
‘Hoşça kal’ lar yer değiştirdi mi onlarla?
Bir kere dedim,
Lanet olsun,
Seversem,
Birini daha.
Şimdi çıkmış karşıma;
‘...’ diyorsun
Onca vakit yoksun, yoksun
İş mi seninki?
Ben topraktan yoksun,
Bağlamışım yüreğimi göklere,
Seyretsin diye sevenleri
Doya doya...
Allah’ ım neydi çektiklerim?
Avutuyorum kendimi
Rüya, rüya...
Uyanıyorum sonra, karşımdasın!
Düş mü, gerçek mi?
Bu sefer de, diyorum:
Sen çek acıları, bir başına
Ben, koyarım hasretini,
Karanfil kurusu
Duyguların arasına,
Duygularım o yüzden
Keskin gelir bana;
Alır başımı,
Düşerim yollara..