Yeni Dünya Düzeni Şiiri - Amr Ertürk

Yeniden kurulur dünya düzeni.
Bana beni unutturur, sana da seni.
Maymunun kafası, domuzun geni.
Der özünü terket, doldur keseni.

Değişir zannederdim; ama değişmez algı.
Boğaz, bir boğumluk nefessiz çalgı.
En sivri ucuyla, saplanmış kargı.
Var mı ki inanın köleden farkı?

Bu asrın, insana biçtiği libas.
Nereden tuttursan bir türlü olmaz.
Azık verir ki o da dirhem dirhem az.
İnsan dedikleriyse büyük bir enkaz.

Terkettirirler bize aslolan farzı.
Üstümüzde denerler bu yeni tarzı.
Talebi olmayan bu şeyin arzı.
Titretir "Arş"ı, yok eder arzı.

Yolda belirince kuduz bir köpek
Ne nücum yol gösterir, bize ne felek.
Görerek, bilerek ve isteyerek.
İlmi kuşanıp da savaşmak gerek.

Nedense her taraf bunlarla dolu.
Bizden uzak dursun kahpenin dölü.
Bugün yaşıyoruz, yarınsa ölü.
Kırılsın kanadı kırılsın kolu.

Eğer denilirse, bu mukadderat.
Kurur; Dicle, Çoruh, Sakarya, Fırat.
İlm u irfan ile olursa Serhat.
Belki asan olur bize zuhurat.

Kesilsin bunların kısalsın eli.
Tek kelam etmesin lal olsun dili.
Birileri çıksın yaksın kandili.
Bir tufan çıkmalı boran esmeli.
Bu hikayenin sonu böyle bitmeli.