Yeni Dünya'dan Şiiri - Necdet Evliyagil

Mart ayı'nın
Çalılarla-çırpılarla
Çevrili yolları,
Nisan'da Mayıs'da
Yeşil-yemyeşil
Bir patlamayla
Ormanlara dönüşüyor.
Bu yeni dünya'da,
Vatandan uzak olmanın
Özleminin doruğunda
Mutsuz olsan da;
Gözün alabildiğine
Yeşil bir denizde
Mutluluğa doğru koşuyorsun,
Yaşama sevinciyle bütünleşiyorsun...

Bu sihirli derinliklerde,
Sağanak-sağanak
Salkım saçak
Boşalan yağmuru
Toprak değil de sanki
Yeşil yudumluyor kucaklıyor.
Çimler arasından gülümseyen
Rengarenk kır çiçekleri,
Sedef parıltılı güzellikleriyle
Bir İstanbul özlemiyle
İçinizi sızlatıyor kavuruyor,
Ankara'da alev alev
Korlaşıyor-yanıyor...

Gözleriniz Türkiye'mle bütünleşerek,
Seksek oynayan çocuklar gibi
Bir ileri bir geri sekerek,
Okyanuslar boyu gidip gelerek
Sevdiklerinizi kovalıyor,
Düş dünyanız onlarla buğulanıyor.
Birden bulutlanıyor gökyüzü,
Nemine kavuşurken yeryüzü
Renkli hayaller gülümseyerek
Ve de soluk alıp vererek
Enginlere doğru yollanıyor.
(Long Island, Mayıs 1991)