Hayat Ağacı
kırmızı düş çengeli, soluksuz bir
öpüş kadar uzun.hey! içinde yaşam,
içinde ölüm, üzerine asıldığım ağaç
ölmek bile güzel kollarında.
Değmez Çekmeye Bir Sarhoşluk
ne zaman renkler rengini kaybeder
ne zaman gerçek rüya gelir
işte o vakit sıyrılır insan
zamanın kendine biştiği acıdan.
Kor Ölüm
ben sana bel bağladım demir yazgım
ne olur ağlama ne olur
bırak olması gereken olsun
henüz kurt vaktiyken rüzgar.
Savaş Korosu
özgürlüğün dişlerini kıran savaş borusu
kafesteki nem kan buğusu
örselenmiş güler dikenleri derilirken
kazanan hep canavarların borusu.
Değerce
birbirine değerler biçer insan
beş para on para diye
ve sayar sayar değerini
düşse de düşmese de
Kayıt Tarihi : 22.2.2004 20:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)