Bir güz günü, bir kavak ağacının
Sessiz ıslığında doğmuştu ilk gülüşümüz
Günün tüm kirlenmişliklerinin uzağında
Çiğ taneleri vardı, alacakaranlıkta..
Gökyüzü yakamozda saçlarını yıkarken
Anlatmıştın bana güller dererek
Yediveren güllerinin toprağı delişini
Helen’in İda Dağı’nda Paris’i sevişini…
Bir allı turna getirir o günden beri
Mavi gölün kıyısındaki sevdalı düşlerini…
Usulca inen akşama usulca derim ki;
Sevgiliyle bir gül olur yaşamak!
Kayıt Tarihi : 19.1.2005 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!