Doğum Şiiri - Ahmet Volkan Tosun

Bizim bir isme ihtiyacımız yok,
Kime “aşk” desen gösterir yerimizi.
Çok eskiden senin gibiydik biz de…
Zamanın sularında kaybettik teknemizi.

Alev aldık yandık, alev olduk yaktık yerine göre.
Dibine kadar içtik sevdayı.
Tükendi seneler aşk şarabının her bir damlasında.
Ama ne elimizdeki bitmeden, yeni bir şişeye ilişti gözlerimiz,
Ne de boş şişeyi kırabildik kaldırım kenarında.

Boş ver sen şimdi kim olduğumuzu, biz kimseyiz aslında!
Duyacakların önemli gibi gelebilir belki sana, aldırma…
Konuştuklarımız yaşadıklarımızdan ibaret,
Yaşadıklarımız yaşayacaklarına benzeyecektir elbet
Ancak aynı yolu yürüyeceğini zannederek aldanma.

Bir şey bildiğimizden değil,
Çok şey gördüğümüzden konuşuyoruz sadece
Ve inan bana,
Senin bize özendiğinden daha çok özeniyoruz biz sana.

Temiz bir sayfasın sen.
Çöle dönüşen gezegenimizde ıslak kalmış bir avuç toprak,
Yeni başlangıçlara filizlenen taze bir dünyasın.

Sen yaşandıkça tükenen aşkların aleyhine açılmış
Milyarlarca âşık avukatı ardına alarak yola çıkmış
Tek celselik bir davasın.

Kolay olacak her şey,
Âşık olacaksın…
Sonunda ya ayrılık kazanacak bu davayı
Ya da sen kazanacaksın.

Bir tavsiye bekleme bizden güzel bebek,
Biz tuhaf bir nesildik, gözlerimiz yaşlı yaşadık daima
Aşkı bir hastalık zannederek!

Şimdi sorsan bana en büyük pişmanlığın nedir diye
Aklıma gelen tek cevap; onu sevmek…

(9 Kasım 2010 22:08)