Anne karnında ağladı bir cenin
Görmedi senin gözlerin
Yalan söylemedi ilk kez Pinokyo
Yalanı bitmişti her yerin.
Kahrediyordu insanlık,
Lanet okurken köprü altı çocukları.
Beddualarla süslüydü karanlık
Küfür en cilveli sözüydü fahişelerin.
Acımak çok uzak artık
sana, bana, herkese.
Unutuldu merhamet, duvarda asılı.
Kulak verilmiyor hiçbir sese
Çocuklar, anneler ve babalar yaslı.
Özgürlük ipini çekmiş bakireler.
Gönüller yalnız,
Gönüller paslı,
Babacan gözle oğul bekler,
Kızını bekler ihtiyar nineler.
Seneler seneler
Ve bitmeyen seneler…
Bir tarafta unutulmuş aynı can
Aynı karındaş, aynı kan.
Dünyanın ısınmış suyu…
Yeni ceninler görmeyi bekler.
2003'ün son ayı
Kayıt Tarihi : 22.1.2019 12:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!