Her şeyi söylemek yanlış, eğer içinde bir şey varsa hemen söylemeyeceksin. Söylemediğin takdirde ve bunu tutmak mantıksızlığında kalbin yorulabilir ve sen eskisi kadar dayanıklı, genç olmayabilirsin. Yaşadıkların tam da sana içinde ne varsa neyse söyle derken karşılaşmak susmak çılgınlığıyla, senin doğruluğunu kırabilir ama yapacaksın.
Kimi hisler çok garip geliyor kulağına ve beynine, özlemek gibi ve sanki söylediğinde özlediğine özlediğini bu senin özlemek sancını azaltıyor ama söylemeyeceksin. Susmak deliliğini yapmadığın zaman delirmiş olabilirsin.
Söylediklerin ya da söylemek istediklerin bu kadar yoğun ve engel olunamayacak seviyede ise buna rağmen durduracaksan eğer bu tek bir şey için demek olacak; söylemek isteyip söylememek akıllılığında olduklarını duymak için. Çünkü bu sana söylemekten daha güzel gelecek, bir çırpıda silecek, göz kapağındaki ağırlığı yok edecek. Aslında “yaşananlar” ın olmasa ve de “konu dışı yaşadıklar” ın, bunları düşünmeyeceksin belki ve bu da sana “konu dışı yaşadıklar” ının, seni ne kadar duygu düşüncesizi yaptığını hatırlatacak. Bunları beyninin sadece bir saniyede sana getirdikleri olarak düşünürsek ve bu karmaşanın tüm bir geceye tecavüz edeceğini hesaba katarsak, işin biraz zor görünüyor.
Sana bir kez daha söyleyeceğim, her şeyi söylemek doğru değil, acını içine atmayı nasıl beceriyorsan özlemeyi de içine atacaksın sevmeyi de kimi zaman. Biz buna büyümek diyoruz…
Hoş geldin.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
