Yeni Bir Şehir, Yine Sen; Aşk!

Bütün şehirler aynırdır sanıyordum.
Oysa nasıl da hesap etmemişim her birinin bir anatomisi olduğunu
Ve bir rivayeti, bir aşkı, hüznü, bir seni...

Yaşanmışlıktan saydım her yaşanılacağı,
Muhakkak yaşayan olmuştur bunca zaman.
Ama yanıldım yine, her zamanki gibi.
Her sen bir ilktin,
Her şehir yeni bir şehir,
Yeni bir anatomi, aşkıyla, rivayetiyle beraber.
Ne çok detay atlamışım bir çocuk sorumsuzluğuyla meğer!

Her bir adımı böldüm, topladım, çıkardım, çarptım.
Korktum her yeni bir şehre adım atarken.
Her defasında yeni bir sana yaklaşmaktan...
Aşk farklı, hüznün şiddeti meçhul, sen farklı farklı...
Yorgun düştüm her defasında yeni bir başkayı denemekten
Ve sakındım rivayetlerden,
Senin gibi amansız, susmanın dahi işe yaramadığı umarsız dertlerden
Yorgun düştüm her yeni bir şehirde seni sevmekten.
Bütün bunlara inat geri de kalmadım aynıları tekrar etmekten.

Yeni bir şehrin anotomisinde rivayetlere davet çıkarırcasına
Bile bile günah tazeliyorum.
Yine elimde kalem yine önümde kağıt,
Ana tema sen,
Yazarak ibadet ediyorum nazımsal biçimde.

Ve şimdi
''Yazmak'' diyorum.
Saatlerce boş boş baktıktan sonra kağıda
Düşünmeksizin yazmak.
Noktasıyla, virgülüyle...
Türkçe'nin her harfi ile seni yazmak.