-vadideki zambak'a-
Bütün denizler efsun dağıtıyordu
Kollarımda ölmemem için gelecek
Herşey yıldız çığırına doğru
Ne çabuk: bitecek! ...
Umut şövalyelerinde aradık yüzler
Bu bizim dervişler, bizim erler
Salkımsöğüt uykularında
Bir çocuk: Gülecek! ...
Nasıl hala yaprak kümelerinde
Titrek gölgeler doğum gürülder
Bir zambak kanatlanır içimden
Bir umut: Gelecek! ...
Sanki vadiler içinde kumlardayım
Bir ulu şahinlikte, bir uçurumdayım
Kalbim funda burçlarında
Bir çubuk: İncecik! ...
Gözyaşım içinde söndü yıldızlar
Yollarım düşlerine uzar da uzar
Yeniden edilse bana merhamet
Bir hayat: Gencecik! ...
(19 Mart '98, İstanbul)
Ethem VayvaylıKayıt Tarihi : 10.1.2002 14:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ethem Vayvaylı](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/01/10/yeni-bir-hayat.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!