Yeni Bir Güneş Doğarken Şiiri - Şair Ediz

Yeni Bir Güneş Doğarken

Bak ey can gönül;

saatler ilerliyor,zaman geçiyor

Spil dağının doğusundan yeni bir güneş doğacakken

bu yeni güneş,insanlar için yeni bir günün başlangıcı olacak

bu yeni günde nice devletler yeni kararlar alıp,

yeni anlaşmalar yapacaklar

belki de yeni bir paylaşım savaşının tohumları atılacak bugün de

belki de yeni bebekler hayata merhaba diyecekler,

kimileri bu hayattan göçerken

belki de yeni aşkların tohumları serpilecek gönüllere,

uzun vadeli olması dileğiyle

belki de nice aşklar,Leyla Mecnunun aşkı gibi,

tarihe karışacak bugünde

belki de niceleri hasret türküleri,

yalnızlık şarkıları dinleyecek eskisi gibi

belki niceleri de yeni günü dün gibi

dünden daha umutlu veya daha karamsar geçecek

belki kimileri vatanına,hayallerine,

sevdiklerine kavuşacaklar, yine bugünde

belki de bu yeni günde şairler

şiirlerine bir yenisini ekleyecekler

kimileri hayatına devam ederken

bu yok olanların diyarında

bilinmesi gereken bir gerçekte var ki

bu yeni doğacak güneş,

hayatımızdan bize sormadan bir gün daha çalacak

bak ey can gönül,

yeni bir güneşle gelen yeni bir günde

kısa vadeli de olsa bunlar gerçekleşecekken

bense gecenin bu derin sessizliğinde

seni düşünüyorum beni anlamadığını,

sevgime karşılık vermediğini düşünüyorum.

Bu soğuk şehrin insanlarının uyuduğu bu saatte

soğuk geceler yoldaşım ve sırdaşım olmuştu,

senin bana söylediklerini düşünürken

gözüme uyku girmiyor

cigaralar ardarda yanıyor

yeni bir güneş doğarken

ben, yine umutsuz,yine mutsuz

niçin ben,niçin benim gibi insanlar

bahara yakın hüzün ayı yaşasınlar niçin,niçin

bu soruyu defalarca sordum bu gece kendime

cevap olarak da koca çınar gibi

soru işaretleri oluştu beynimde

sen böyle değildin,böyle olmamalıydın

sevgime bu şekilde karşılık vermemeliydin

beni isyankar,umutsuz,ufuksuz bırakmamalıydın

bu sağır ve dilsiz şehirde

bak felek bir gün daha çalacak benden

bense seni hayal ediyorum umut ovasında

umutsuz hülyalarla birlikte

sana dünümü,bugünümü,yarınlarımı vermiştim

ama sen,anlamak istedim beni

mavi düşlerin arka sokağında

karşılığı bu mu olmalıydı?

belki kendine göre çok haklısın,haksız olan benim

belki düşüncelerini tutarlı söyleyip tutarsız anlayan bendim

karanlık düşlerin sokağında

kalemi elime,kağıdı önüme aldığımda

bunları yazmamak için kendimle,

saatlerce,günlerce,haftalarca,aylarca savaştım

ama nafile, nereye kadar dedim

çünkü bende artık sana yetecek ben kalmamıştı

anla beni anla diye defalarca yalvardım sana

ama sen anlamadın,anlamak istemedin beni

yaşarken bu yok oluş diyarında

hem beni hem kendini üzdün

yeryüzündeki ağaçlar,taşlar,kuşlar,dağlar gibi

yalnız bırakmaya meyletmiştin beni

neydi seni bu acımasız düşüncelere sürükleyen rüya

onu da bilmiyorum

bildiğim tek gerçek şu Manisa'nın yalancı sessizliğinde

seni sevmem ve beni anlamamandır

bak can gönül,

yeni bir güneşle birlikte yeni bir güne başlarken

bırak da bu yeni güneş bizim umut ışığımız olsun

şu kısa vadeli hayatta

umudum,ışığım,yoldaşım,her şeyim ol

hayatımın baharında beni bensiz bırakma

gönlümün yarınlarını karanlık gecelerde sorgulatma bana

beni ufku açık denizlerde rotasız dolaştırma

beni;

sen olduğun için anla,anla ne olur

bırak da şu kısa vadeli yok oluş dünyasında

umutla yaşayalım