Yeni Bir Gün Şiiri - Mustafa Ayık

Bir sonbahar sabahı,
Çırpınırken sararmış yaprak,
Soyunuyordu kayısı dalı.
Küllenmiş, kurumuş toprak;
Esen rüzgarla koşuşuyordu,
Sakin ve sessizdi bizim sokak.
Toprak gömülüyordu sessizliğe,
Akan derenin cılız şırıltısıyla.
Göçmen kuşlar gidiyordu, başka yere,
O güzelim göç şarkısıyla.
Bir güzellik sona eriyordu,
Yeni bir güzellikle birlikte.
Yeni bir gün doğuyordu,
O ıssızlıkta, solgun renkte.
Bir sonbahar sabahında;
Bir başlangıçtı sonun bittiği yer.
Bu güzelliğin her anında,
Daha neler vardı; neler, neler.

01.12.1985