Deniz atları gibiydik duygusal
ve doğurgan
her gün yeni bir güne doğurduk sevincimizi
gözyaşlarımızı gömdük
gökyüzünün yedinci katmanına
bir dalda tomurcuk olduk
bir “masumiyet müzesi”nin eseriydi
yüreğimizdeki sevgi
dilim dilim parsellenmiş paramparça
saten bir örtü gibi kaydı ellerimizden
yarım kalan aşktı bozgunumuzda
her gün yeni bir güne doğurduk sevincimizi
düşler kurduk sakladık yıllarca
aynalarda büyüttüğümüz gençliğimizi.
Kayıt Tarihi : 19.3.2020 14:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
