Ben Delı Mıyım Şiiri - Ferat Atalay

Gün doğarken penceremde her yeni bir gün. Ötüyor gül bahcemde kederli bahtsiz bül bül. Yasiyorum yalnizligi yüregim deki sürgün. Ölümü bekliyorum her gün neredesin be ecel. Her gün yeni bir gün benim icin zaten ölüm. Yasim yetmis isim bitmis kimim kimsem kalmamis. Konusurum aynalarla ehh artik yûksünmüsler benden. Zaten onlara bakacak ne yüzüm ne de özûm . Günleri aylari ve hatta yillari bilmem . Bir keresinde aynadaki moruk bana cirkin bakti . Bastonumla siraakkk ayaklarimin önune indirdim . Onu özledim bir ömür beraberdik ahh ben bu kafami. Yerine yeni parlak yüzlü bir ayna getirdim . Ikimizde bir birimize yabanci idik acikcasi. Sarabi actim iki kadeh doldurdum Ona bakmadan konustum konustum ve hep ben Konustum bana sesini hic cikmadi . Ve bir gece onu hayalet oldugunu fark ettim. korktum altimi islatircasina korktum. Onunla sabah mutlaka konusmam gerek dusundum. Karsisina yan dikildim ve ürkekce kaldirdim basimi. Baktim oda bana ayni derecede ayni sekilde bana . Sonra dogruldum taklidimi yapiyor deyus . Suratina tükürdüm o benim ve onu da al asagi ettim.