Heyecan, tutku, yerini bırakıyor şehvete.
Seviyorum, onu istiyorum artık diyorsun!
O olmazsa anlamı yok hayatın...
Hep yanında olayım diyorsun...
Mesela tam şu dakka..
Dokunuşundaki sıcaklığı,
Gülümsemesini,
Kokusunu,
Konuşmasını ve o heyecanını.
Herşeyini en ince ayrıntısına kadar düşünüyorsun,
Her anini, kare kare.
Bir daha yaşıyorsun aynı duyguları.
Sevdiğin bir müziği tekrar tekrar dinlemek gibi.
Her seferinde başka bir notasını daha çok seviyorsun...
En güzel yerleri bir nakarat gibi tekrarlıyorsun.
Aklindan bir an olsun çıkartamıyorsun onu.
Gerçek dünyayla bağın kopuyor nerdeyse.
Sigara içerken onu düşünüyorsun her nefeste
Kederden mi sevinçten mi çektiğini bilmiyorsun ama..
Aşık oluyorsun işte, hem de bal gibi..
Korkuyorsun ama içten içe..
O kadar yoğun ki, dizlerin titriyor.
Şüpheleniyorsun sebep ararken..
Onu kaybetmek mi çekincen?
Yoksa hikayenin sonunun aynı olması mı?
Aklından geçenleri dillendirmek istemiyorsun.
Erteliyorsun kalp ile aklın yüzleşme vaktini.
Kırılmış kalbinin çığlıklarını duyuyorsun.
Mazinin acı gerçekleri esir alıyor benliğini.
Teselli etmeye başlıyorsun kendini.
İkna faslı başlıyor sonra.
Savaşıyorsun içindeki Sen'le, tartışıyorsun..
Hangi "Sen" galip gelecek acaba?
Nisan 2013
İbrahim Cihan ŞahinKayıt Tarihi : 29.4.2013 19:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!