Yeni bin yıla öyküler- Şiir-

seli Çiğ tanelerinin Serinliği ve tazeliği
ve toprağın bereketi Gökyüzünün mavisi
denizin perisi Yüreğimin açmamış çiçeği
‘umut uçunca yürekten, hayat zindan olur’
okuduğu bir kitabın sayfaları arasında gözlerine takılmıştı
umut yanı başındaydı belki
yüreğindeydi benliğinin kurak topraklarındaydı
belki de çok uzaklardaydı
geçen bin yılda yok ettiklerimizi
ve yaşadıklarını anlamaya çalışıyordu
yeni bin yıla insana dair kalacakları umut ederek
yorgun düşmüştü düşündüklerinden dizleri tutmuyordu
ağır ağır diz çöktü kuru bir kütüğün üzerine
ellerinde toprak zerrecikleri vardı
zorlukla çırptı ellerini kalp atışı hızlandı önce
sonra yavaşladı soluk almaya zorlanıyordu
yorgun bedeni yuvarlandı kütükten
ölümün soğukluğunu hissetti
gülümsemeye çalıştı son kez başını kaldırıp
gökyüzüne ektiği umudun yeşereceği
güzel günlerin denizinde gözlerini yumdu
gözleri poyraz uzaklarda kalmıştı
bir yelkenliydi artık poyraza bıraktı kendini
biliyordu gelecekti bir gün
yeni bir yolculuktu çıktığı bildiği ya da bilemediği bir yolculuk
herkesin yolculuğu hep kendisine doğruydu
kendine yolculuğa çıkan bir gezgin yeşerttiği umutla
birine birkaçına birçoğuna ve çoğuna ulaşıyordu
ulaştıkça da yaşıyordu ne zaman ki umudunu
kaybederse yüreğinden
o zaman yaşam anlamım yitiriyordu.