Dokun, hisar görünen bu resim kaput bana.
Damıttı kaç seneden, sima; tüf dikit bana.
Teninde kav sarınan narı dök kâğıt gibi...
Bu tahta rengi kovuk, iyi bir misal sana.
Bu yonga rengi kabuk, iyi bir çaput bana.
Nedense taştıramaz, suya denk canım içi.
Ne med bilir ne cezir, bu baraj beşik gibi...
Dizinde okşa, uyut; kocadım. Avut ana!
Uyut da gönle huzur salasın ' Balam ' diye...
O nazlı dilde sıcak ni, ni... bin ağıt bana.
Kıvancı süzdü hazin yüreğin hilal yüzü.
Bu sırlı küpte sesin, biricik umut cana.
Bu gökçe düşte sedan...devadır ruhum uyu!
Eğip de baş koyacak, dizi tek mabet bana.
Umut o köhne kayık, düşü; yat umar suda?
Kasımda fer mi kalır? Yeniden yürüt ana!
Kofumda mor haleler, riya bin çeşit sıra...
Bu dünya fitne fesat yeniden yarat ana.
.................................yeni ben yarat bana!
Şahamettin KuzucularKayıt Tarihi : 9.5.2009 22:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu bir Özleşim şiiridir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!