Bir urubamız vardı bizim bayramdan bayrama giydiğimizdi
girdiğimizdi dar patikalar, yol çamur, hava yağmur
yoktu sabun kirletirdik toz toprak
zift'e buladı hayat bizi bak
katran karasına anne!
Gönül yarasına derman aranır ferman mevlamın ağlanılırdı
sildiğimiz damlalarda su pak'tı, göz pınar'dı, yürek çınar'dı
gölgesinden ne sevdalar çıkardı ne yiğitler
yerleşti it'ler pusuya şimdi
pusulam figan anne!
Bir rüyamız vardı bizim atamızdan akşamıma düşüme gelen
süzülen ay gecemizden şafak öncesi tan vakti
yaktı ayaz gecemizi günümüzü çiy boğdu
ters mi döndü dünya anne
içimde ki çocuk öldü!
yeni baştan doğur anne...
Kayıt Tarihi : 24.2.2015 20:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Kesici](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/24/yeni-basta.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!