Bir yengem vardı benim.
Adı Fevziye...
Geceleri geç yatar, sabahları erken kalkardı...
Şu dünyanın çalışma faslı, en çok ona bakardı.
Kimseye tek bir acı sözü yoktu onun.
Tanımazdı kötülüğün K'sini.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Kimi şiirler vardır ölümsüz doğarlar. Yengem Fevziye'ye şiiri de onlardan biri. Şairinin elinde değildi zaten onu ölümlü yaratmak. O kendini ölümsüz yaratmıştı. Kutlamaktan defalarca kutlamaktan başka ne diyebilirim Ajda Meşeli'yi. Kıskandım, keşke böylesine güzel bir şiir de ben yazabilsem!
özlemlerle dolu duygu seli gibi çok güzel anlatmışsınız sevginizi yengenize en güzel hediyeyi vermişsiniz..yüreğinize sağlık......hicabi ceylan
Üç güzel bir arada;Şiir güzel..yazan yürek güzel..yazdıran yürek güzel.Ruhu şad olsun..evet Ferit Teksoy
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta