YENGEÇ SENDROMU
Kapkaranlıkta bir hışırtı sesi.
Tanınmamış simalar buğulu bir cam.
Ve işçi kadınların ayak sesleri sonsuz bir yol.
Sen acıyı aşk zannediyorsun kabuğunda.
Durmadan zehir içiyorsun.
Yengeç sendromu bu biliyor musun?
Sana ellerimi uzatıyorum anlamıyorsun.
Acın kırmızımsı sarmal bir leke.
Sana güneşli masmavi bir gün çiziyorum anlamıyorsun.
Durmadan kabuğundaki yarayı öpüp yüceltiyorsun.
Biliyorum beni hiç mi hiç sevmiyorsun.
Bari takvim yapraklarını saymayı bil.
Ve içinde çizdiğim çocuğumu ver bana.
Kayıt Tarihi : 7.6.2022 01:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
TÜM YORUMLAR (1)