Yengeç Dönencesi Şiiri - Mustafa Turay

Seninle Yengeç Dönencesinde ayrılıyoruz
Kaçarken ayak parmakların değiyor denize

Garip bir imkansızlığa yapışıp kalmış dudakların
Acı, yıldırabilir mi aklın odalarını
Bir asit yağmurunda yakarken ellerini
Kim durdurabilir kızıl günü

Akıl almaz bir korku hissiyle cebelleşiyorum
Öksüzler kıpkızıl bir göğe bakıyorlar
Fırsat bu fırsat herkes kızıl yağmura koşuşurken
Sen şehrin meydanında çırılçıplak bir heykelsin
Ayak parmakların korkunç ölülerle süslenmiş
Elinde tuttuğun bayrak yağmurdan kızıla dönmüş

Şimdi
Can havliyle sarıldığım bir bıçak gibi
parlamakta saçların
Şimdi
Uzun zamandır hasretini çektiğim tenin gibi
kokmakta yakılıp yıkılan şehir

Seninle Yengeç Dönencesinde ayrılırken ellerimiz
sevinçle tuttuğun kanlı gömleğimi pankart diye açansın!