Yenew Çağ Şiiri - Tamer Aygün

Sevmiyorum ben bu yeni çağ yaşamını
İnanmıyorum kardeşçe ve hep birlikte yalanına
Yaşam adil değil bizlere ve olmayacak işte
Göründüğü gibi olmayanlar bir de
Olduğu gibi görünmeyenler var içimizde
Bu yüzden güzellik yavan ve tanınmaz halde
Ne bayağı bir burun bu ne bayağı gövde ?
Kaybolmuş gibiyim tekdüze kumdan bir çölde.
Nasıl bakmalı, hangi insana hangi yüzle ?
Bu çirkin sisteme olmaz senden güzel köle
Boşuna değilmiş dedemin söylenmesi göğe;
Sabır ya hu, la havle , la havle.
Bahsetmedi dedemin şairi bundan böyle
Zormuş meğer yaşam insan gibi bir ve özce.
Şimdi yaşamak ya hiç ya large ya da grande
Anlamsız artık herhangi bir isim ve kahve
Hepsi can,su,bilmem kim olmuş ne ?
Bakınca hepsi aynı, güzel estetik,herkes nesne
Ne ruh ne de mana kalmış özde
Sorsan herkes her şeyde en iyi,entelektüel sözde
Bulunmazlar hiç bir bayram ne de sinde.
Ayrılık ve ölüm korkunç bir şey size göre
Bilirim ayrılıklar sevdaya dahil değildir sizin köyde
Ah ne kötüdür böylesi,aramak özü ölümlü tende
Anlıyorum şimdi utanmalar, yakınlıklar neden sahte
Ruhunuz yok çünkü;nefsinizde heves,hep nesne
Ve kıskançlık var aldığınız her insan,her nefeste.