Yener'im... Ah Şiiri - Muhammed Aheng

Yirmi yaşında bir civan
Zamanı geldi diye
Aldılar silah altına
Günler geçip giderken su gibi
Öğrendi Yener'im, marşlar, şarkılar söylemeyi
Zifiri karanlıkta içtimaya çıkmayı
Askerlik, bitmeyen bir yoldur
Aylar, günler değil
Yıllar geçmeliydi
Bu vatan borcuydu, mutlak bitmeliydi
Sevdiklerine kavuşmak umudu doğmuş
Artık gün sayıyordu Yener'im
Ama kanlı dereler
Ölüm kokan dağlar vardı ardı sıra
Yener'im o cehennem vadilerine uğramalıydı
Uğradı bir gün, yutuldu ansızın
Takvim yaprakları
Eylülün on beşini gösteriyordu
Dersimin dağ yamaçlarında
Vahşi kuşlar çırpınıyordu
Çünkü umudumuz, fidanımız
Yener'imiz vurulmuştu
Vurulmuştu canımız
Sabaha kadar kan ter içinde kalmıştı
Kıvranmıştı sırt üstü saatlerce
Vedalaşmıştı, o kayaların acımasız taşlarıyla
Vedalaşmıştı, hayatın irin akan nehirleriyle
Boyun eğmişti kör kurşuna, hain savaşa
Uzanmıştı sereserpe dipsiz vadilerde
Kararan gökyüzüne son bakışıydı bu
Sevdikleriyle buluşmalıydı artık
Kara haber barut kokusu gibi
Tez ulaştı Bitlis'in ak yaylasına
Matemler, ahu figanlar göğe varmıştı
Yener'im camit tabut içinde
Beyaz bir kelebek gibi
Pervaz ediyordu Bitlis semalarında
Soluk benizli yüzler taşıdılar tabutu
Tabutun arkasında insan seli
Nuh tufanı kopmaktaydı adeta
Ardından yas bağladı, büyük büçük herkes
Ya onun can kuşu, uımudu
Annesi nerede idi
O da yanı başında
Kendinden geçmiş divaneler misali
Anne bu, şefkat timsali
Oğlunu hasretle, son bir kere
Öpmek için çırpınıyordu
O bir anne,merhamet ummanı
Onun gözü önünde
Kırmızı bir gelinlik içinde
Yirmi yıllık yüreğinin mahsulü duruyordu
Yanık bağrından kopan ciğer paresine
Bir şeyler yapamamanın acısıyla
Yıkılıverdi ansızın yere
Kardeşleri, can dostları saç baş yoldular
Ne çare ki geri gelmedi Yenerim
Sessiz, sedasız intikal edildi ebedi mekanına
Hasretle, özlemle uğurlandı
Yener'im kara topraklar içinde kaldı
Umutları hep yarım kaldı
Güle güle Yenerim
Hoşça kal Yener'im
Mekanın cennet olsun canım Yener'im

(Kasım 1996, Bitlis)