mutluyken şiir yazılmaz
kalbi ağırmalı insanın,
küfretmeli,
kızmalı,
isyan bayrağı açmalı
bazı şeylere
Boğuluyorum...
yalnız kalabalıklar ortasında kalmışım
susuyorum...
söylenecek o kadar çok şey varken
ben ölümlü bir ruh gibi susuyorum
içimde anlam veremediğim bir zehir dolaşıyor
bir müjdem var
ateşten daha sıcak, buzdan daha katı
bir müjdem var
tanrının en büyük icadı
müjdem bir küçük hanım
sen seversin onu
hem de çok seversin
uğruna canını verirsin
saçının bir teline dünyayı yakarım dersin
yakarsın da
yakarsın ama
İki ikilem arasında
bir sevda da
bir yerde durmuşum
hangi tarafa yatsam
rüzgar ters yönden esiyor
pişmanlıklar...
Sokakta oyun oynayan son nesildik
ne yazık ki
o zamanlar farkında değildik
sabahın ilk ışıklarıyla kalkar
annemizin zoruyla yüzümüzü yıkardık
ve parçalanmış terliklerimizi giyer
Uzun zamandır böyle bilmem kendimi
bir tuhafım
hiç konuşamayacak kadar kızgın
heran gülecek kadar sakin
ağlamak geliyor belki içimden
Akreple yelkovanın
Meşhur kovalaması bitti…
Saat 24
Vuslat
Sındirella balkabağına dönüştü
Anla artık
Pırlantaların katline
uğradığından beri
güller
yanında aparatif olarak
verilmeyince tek taş
bir demet çiçeğe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!