Yenemedim Sensizliği Şiiri - Muhammed Özcan

Sen bahar rüzgarı ile,
ısıtırken yüreğini
ben yüreğimin üşüyen sokaklarına
kazıdım ismini..
Hazanın sarı yapraklarıyla sarmaladım
çıldırtan özlemini..
İçimde yanan ormanı
gözlerimin sağnak yağmurlarıyla
kendim söndürmeye çalıştım ama;
başarmadım
seni unutamadım..

Ah.. Bu hazan yağmurları
bilsen nasıl da sırılsıklam
özletiyor seni..
Güllerin solması
kuşların göç etmesi gibi..
İçimde buz tutmuş küskün bir mevsim
yüzümde zamanın acımasız izleri
ne sen çıkıp gelebildin,
ne de ben yenebildim sensizliği...