Yeneceğim Şiiri - Onur Karanak

Sokakta yürüyemiyorum eskisi gibi.
Gezemiyorum; günün bir yarısında
Betonlaşmış sokaklarda,
Geceleri bakamıyorum
Pencerenin yanına oturup,
Yıldızların; o hiç bitmeyen parıltılarını.

Ne vakit kaldığım zaman
Kendimle baş başa.
Yapacak bir şeyler arıyorum
Çevirip kafamı sağa sola,
Eskiye benzemiyor hiçbir şey.
Şarkıları duyamıyorum
Eskiden duyduğum gibi.

Ama elbet bir gün,
Geç de olsa
Yeneceğim bunu
Zor olsa da.