Aşkın ateşini,
Aleviyle besleyendir hüzün…
Aşkın ateşinin korunu yüreğinin orta yerine koyup,
Kaybetme korkusuyla,
Aşkı yürek yangını yapandır hüzün…
Aklıma geldikçe gün gün büyüyorsun,
Aklımı alıyorsun,
Sensiz kaldığımda,
Senin aklınla kalayım diye...
Ama sen gidiyorsun,
Kolum kanadım kırık
Dalından düşmüş kuş misali,
Yokluğun sanki ayrılık…
Ayrılık;
Kelepçe vurdu ellerime
Karanlıklarla Kördüğüm Olmuşum Aşk
Sen,
Hiç sürekli evinde kalırken,
Kendini birden bire sokakta bulan,
Bir çocuğun bakışlarına,
Karar ver artık
Sen nesin benim hayatımda.
Artık kendine bir yer bul
Ya gönlümde açan orkidem ol
Yada çek git hayatımdan.
Beni kendi karanlığımla
Bir gün biliyorum
Sensizlik çalacak kapımı.
Bil ki o zaman küseceğim güneşe.
Bil ki baharı unutacak gönlüm
Mesken tutacak kara kış ömrüme.
Yalnızlık vuracak damgasını
Ağlamak bile güzel
Senin için olunca.
Kalbimdeki yaralar acımıyor
Hasretinden olunca.
Karanlıklar bile güzel
Beni benimle yaşamalısın
Görmelisin bendeki beni
Hissetmelisin yüreğimdeki seni
Kaçmamalısın yaşamalısın sevgimi.
Yaşamalısın bendeki seni
Dokunuşlarımdaki titremeleri
Kader
Kader ayrılık yazmış bizim sayfamıza
Oysa bilememiş,
Düşünememiş seni ne kadar sevdiğimi...
Kahroluyorum,
Seni düşündüğüme değil,
Nereye adım atsam
Karşıma hayalinin çıkmasına.
Hangi çiçeği koklasam
Sen kokmasına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!