Yemyeşil Bir Ok Şiiri - Zülkif Kahraman

17. Ekim. 2021 Benim için diğerlerinden farksız bir hafta sonuydu. Rutin işlerim için dışarıdaydım. Şehrin merkezi diyebileceğim bir noktada, karşıdan karşıya geçmeye çalışırken üstüme doğru gelen kalabalığın arasından bir çift yeşil gözü seçebildim. Üzerinden aylar geçmesine karşın aynı etkiyi koruyan, büyüleyici bir çift yeşil göz... Ben o gözlere daldım iki saniyeliğine ama hayatımın en uzun, en anlam veremediğim iki saniyesiydi. Sanki bir aralık o gözler de bana bakar gibi oldu. Sonra onlar yoluna devam etti, ben de. Sarsıldım. O kadar mücadeleden sonra bu etki... Böyle olmamalıydı, hala ölecek gibi hissetmemeliydim. Düşüncelerle boğuştuğum yolda ilerlerken birden bir gürültü koptu. Gökyüzü parçalanıyordu sanki. Ardından bir tane daha ve bir tane daha... Düştüğü yeri delercesine çarpan damlalar, vücuduma dokundukça huzurla dolmaya başladım. Ardından düşüncelerim derinleşti, Tanrı'nın öfkesinin nedenini daha iyi anladım. O ana dek aldığım en net mesajlardan biriydi. Yolumu bir çift yeşil gözle kesiştiren Tanrı, o gün beni bu yeşil gözlerden koruyordu.